Vanuatu

Heerlijk! Even twee dagen extra vrij.  Dit is de eerste keer dat ik vrij had gevraagd, na 3 maanden had ik dat wel verdiend. Woensdagavond vlogen we naar Vanuatu. Het begon al goed, de uber driver wist de weg niet zo goed. Gelukkig wonen we dichtbij het airport en had hij de juiste weg later wel gevonden. Toen eenmaal de groep bij elkaar was op het airport gingen we even langs de mac voor avondeten.

Om 8 uur zouden we de lucht in gaan. Dit werd 8:45 en daarom kwamen we super laat aan in Vanuatu. Onderweg hadden we ontzettende turbulentie. Ik voelde me serieus niet helemaal veilig maar gelukkig ging het al snel weer normaal. Bij het airport in Vanuatu werden we opgelicht met de taxi, maar we konden niet anders. Het was het enige vervoer dat ons naar het resort kon brengen. 

Rond half 1 lag ik in mijn bed. De volgende dag werd ik vroeg wakker en kon ik eindelijk de omgeving goed zien. We hadden een soort prive strand met palmbomen en water. Het was super mooi!! Het ontbijt zat inbegrepen dus we zijn rond 9 met zn alle gaan ontbijten. Iedereen had hoge verwachtingen en honger. Nou een ontbijt in een resort in Vanuatu is toch echt niet hetzelfde als in Nederland. We kregen wit geroosterd brood met boter en jam en daarnaast wat fruit.

Je kunt wel begrijpen dat dit een teleurstelling was. Na het ontbijt werden we met een busje naar Port Vila gereden. Het stadje. We kwamen er al heel snel achter dat hier echt niks te doen was. Allemaal locals die een beetje rond hangen en niks doen. We zagen een ferry en die bracht ons naar een ander eiland. Hier moest je entree voor betalen maar achteraf was dit het zeker waard. Je kon van alles gratis gebruik maken en je kreeg een voucher van 1500 vatoe voor eten en drinken. 

We hebben gezwommen, gesnorkeld, gegeten en genoten van de zon. Een heerlijk eerste dagje. Omdat de zon zo verschrikkelijk fel was waren we alle 7 best wel verbrand. Insmeren leek niks te helpen. 

In de avond hadden we wat drankjes gekocht en was het plan om lekker thuis te gaan zitten. Uitgaan lijkt me hier niet een heel strak plan, gezien de veiligheid. We waren erg moe en zijn vrij optijd gaan slapen.

De volgende dag gingen we naar Blue Lagoon. Dit is een bijzondere plek op het eiland. Een soort meer met felblauw water. Heel vet om te zien. Hier waren veel locals aan het zwemmen. We hebben gezwommen en van touwen af gesprongen. Raar dat zulk water gewoon natuurlijk is. Je kon wel merken dat het echt een attractie was want het was vrij druk.

In de middag gingen we weer naar het andere eiland en hebben we gekayakt en gezwommen. Opnieuw hadden we hier wat gegeten en daarna zijn we naar ons resort gegaan.

We hadden deze dag gehoord van een drankje genaamd Kava. Iedere local drinkt dat hier als de zon ondergaat. Het scheen verschrikkelijk vies te zijn maar je kreeg er een relaxt gevoel van. Wanneer mensen ruzie hadden werd kava gebruikt om ze rustig te maken. Het was geen alcoholisch drankje. We waren toch wel een beetje nieuwsgierig en wilden het toch wel proberen. Aangezien het hier bij mannen vrouwen en iedereen de normaalste zaak van de wereld is, konden wij het ook wel doen.

Een local ging het voor ons halen. Hij werkte bij het resort waar we verbleven. Hij kwam aanzetten met een beetje riool kleurig spul. We hebben het geweten. Het was erg vies. Ik kon de smaak ook niet thuis brengen. Na een tijdje voelde iedereen zich wel rustig maar er was niet echt veel aan de hand. Het was wel hilarisch omdat het er gewoon niet uit zag. Je mocht er ook niet aan ruiken en je mocht niet proeven. Wat een avontuur weer. Eens en nooit meer. Kan me ook niet voorstellen dat de locale bevolking dit elke avond weer opnieuw kan doen.

De dag erna hadden een paar van ons een tour geboekt, waaronder ik. Het was heel fijn, we hadden een private tour! Er waren die dag geen andere touristen die deze tour wilde doen. Beter ook, want dat busje was nogal klein. We begonnen bij de Blue Lagoon. Ondanks dat we daar al waren geweest was het nog steeds echt leuk om daar heen te gaan. Onderweg vertelde de gids van alles over het eiland. We stopten bij WO2 overblijfselen en we bezochten tribes (stammen). De echte ‘locale’ mensen. Mijn ogen zijn wel echt even geopend. Er is een paar jaar geleden een Cycloon geweest in Vanuatu. Alles was verwoest. Nu was het al pure armoede daar, maar na deze ramp al helemaal. De bevolking leeft in een soort van krottewijken die ze dan dorpjes noemen. Er zijn geen huizen, nouja, amper. De meeste wonen in een soort halve container zonder meubelen of wat dan ook. Ze hebben geen geld voor supermarkten, dus verbouwen ze alles zelf. Toen ik dit zag was het wel even slikken hoor. Ik kreeg kippenvel toen we langs alle dorpjes reden. Kom ik aan met mijn iphone, camera etc. Er was een stam die een dans voor ons ging doen. Het hele ‘dorp’ ging ‘verkleed’.

Het is heel moeilijk voor te stellen dat je op zo’n manier kan leven. Je staat er niet vaak bij stil maar wat heb je het toch goed als je in een land als Australie of Nederland woont. Alles spreekt voor zich, alles is aanwezig of kun je kopen. Je verdient geld en nog denk je dat het te weinig is. Deze mensen verdienen gewoon helemaal niks. Er is geen healthcare of wat dan ook. Heel erg bizar. Ik kan er altijd slecht tegen om ze dan zo te gaan bezoeken. Alsof ze een attractie zijn ofzo. Toch waren de kindjes heel vrolijk en lief. Voor hen is het natuurlijk een bron van inkomsten. Voor lunch waren we op bezoek bij een ander dorpje. Hier hadden ze uitgebreid voor ons gekookt en waren er 3 locals die live muziek verzorgden. Super leuk en mooi, maar toch even een beetje gek omdat we maar met zijn drieen waren.

Het was een heel bijzondere ervaring om alle locals op verschillende plekken rond het eiland te zien. We hebben veel geleerd over de historie van het land en het eiland. We kwamen rond 4 uur thuis en ik was helemaal gebroken. Ik ben snel even in bed gekropen en daarna zaten we ’s avonds weer met zijn alle bij elkaar. Ik kon mijn ogen niet helemaal open houden en ben vroeg gaan slapen. We werden om 4 uur ’s nachts opgehaald dus dat was ook wel een goed besluit. Om 4 uur stonden we klaar om te gaan bij de receptie. Om half 5 was er nog steeds geen busje. We begonnen hem een beetje te knijpen want om 7 uur ging onze vlucht. En dan? Daar sta je dan. Bij een dichte receptie, niemand in zicht, geen auto op de weg, in een vreemd land. Nee dit was echt super. Gelukkig vonden we op een gegeven moment een bewaker die voor ons een taxi aan ging proberen te houden. Dit was uiteindelijk gelukt en we waren optijd bij het vliegtuig.

Maar dit vliegveld he.. Het is ook weer echt compleet anders dan Nederland. Je bent binnen 1 seconde door de douane heen. Als je het al zo kunt noemen. Daarna loop je binnen een paar stappen naar de paspoort controle. Hier zit 1 man. Deze man kijkt niet in je paspoort. Hij zet alleen vliegensvlug een stempel. We waren alle 7 binnen 5 min door alles heen. Het was gewoon bijna lachwekkend. Het hele vliegveld was net zo groot als een AH XL overigens. Vluchten naar Sydney gingen maar 1 keer per dag en de mensen daar die aan het werk zijn staren maar een beetje voor zich uit vanwege verveling.

Ik was ook wel weer blij om uiteindelijk lekker thuis te zijn. Natuurlijk had ik er langer willen blijven, maar ik ben toch ook wel erg gesteld op ons huisje in Sydney. Eenmaal thuis heb ik alle was gedraaid en ben ik even lekker gaan slapen. Een slopende vakantie was dit. Maar wel eentje om nooit meer te vergeten.